własne 4 ściany a moze z innymi :)

My też mamy swoje mieszkanie już 3 lata ,wcześniej wynajmowaliśmy,ale potem kupiliśmy swoje bo uważam,że to najlepsze co może być. Mamę mam blisko, codziennie u niej jestem ale wiem,że jak coś to w każdej chwili idę do siebie i już. Teraz już nie wyobrażam sobie inaczej

MY też mamy swój mały domek i nie wyobrażam sobie mieszkania z mamą ,czy teściową choć teściową mam super
minusy to że nie pomagająnam przy dzieciach nawet jak oboje pracowaliśmy musieliśmy dawać sobie rade sami a nie było lekko

My mamy swoje mieszkanko, ciasne ale własne. I to jest najważniejsze:) Nie potrafiłabym już chyba mieszkać non stop z rodzicami, było by to bardzo uciążliwe, ale różnie się w życiu układa... Do rodziców mam bardzo blisko, więc nie ma problemu i Kuba zostaje z nimi jak ja idę do szkoły w weekend. Jedynym problemem jest to, że jak babcia bierze go na ręce to płacze.... ale to chyba jest kwestia zapachu, bo na nikogo innego tak nie reaguje....

Marzy mi się domek z ogródkiem, gdzie mały będzie mógł się bawić i biegać bez ograniczeń z psiakami i może rodzeństwem w przyszłości... ale wszystko na razie na etapie marzeń i bliżej niesprecyzowanych planów... a wygląda na to, że wyprowadzimy się dość daleko od obecnego miejsca zamieszkania... ale to się wszystko zobaczy jak się życie potoczy...

My rowniez mamy swoje mieszkanko ale.... niestety mieszka z nami tesc, to powoduje wiele klopotow w domu bo uwazam ze jezeli zyje sie z kims pod jednym dachem to trzeba chociaz starac sie zadbac o czystosc wokol siebie, co niestety w jego przypadku nie jest czyms normalnym, przez to prawie co dzien mam zozszarpane nerwy bo to ja musze robic wszystko. Na szczescie, brzuszek rosnie, do porodu blizej niz dalej i tesc ma postawiony warunek zeby jak najszybciej cos znalezc a jak nie to bedzie musial zjechac do Polski.
Ja rozumiem ze sa rozne sytuacje w zyciu, ale mial z nami mieszkac przez 2-3 miesiece ktore przerodzily sie w ponad rok i jest mu u nas tak wygodnie ze gdyby nie ta ciaza to pewnie nie mialby zamiaru sie wyprowadzac. Musialam sie wygadac, strasznie mnie to gryzie

my wynajmujemy mieszkanie, bo na własne widoków póki co brak (( ale nie wyobrażam sobie mieszkania z rodzicami ani teściami, już tak długo mieszkam poza domem, że trudno byłoby nam się dogadać, mimo że mamy wspaniały kontakt; wspólne mieszkanie mogłoby to zmienić; do rodziców i teściów mamy dość daleko więc musimy liczyć na siebie, nie zawsze jest to proste

No ja własnie szukam mieszkania w poblizu miejsca gdzie teraz obecnie mieszkam bo miec mame pod ręką to byłby dla mnie skarb
ale ja mieszkam tak ze u nas albo nie ma wolnych mieszkań nigdzie albo jest jedna kawalerka za 150 tys za co dziekuje bardzo bo teraz mieszkam juz jak w kawalerce.


Martela tylko pozdzdrościć ze juz 3 lata na swoim
Powiedz mi kochana jesli to nie tajemnica jak wam się to udało ?
a pytam dlatego ze jestesmy w podobnym wieku z tego co pamietam


raczek współczuje.Ja nie wiem jak czasem poradziła bym sobie bez mamy.Pamietam ze jak zdawałam egzaminy to byłam cały dzień poza domem a mama została z małym w czym mi bardzo pomogła

mysia-sia mój mały tez często płacze a zwłaszcza na moją tesciową i jej mamę. i nie przeada za straszymi ciotkami

DariaEm nie zazdroszczę.Powiem Ci szczerze ze nie wyobrazam sobie zycia z tesciową.
Chyba bym nerwowo nie wytrzymała.No ale i tacy ludzie niestety muszą być ;/

No a jesli chodzi o marzenia o wymarzonym domu to tak jak mysia-sia chciałabym dom z ogrodem gdzie mały bedzie miał swój plac zabaw i gdzie bedzie mozna miło spedzać czas

My mamy swoje małe mieszkanko, ale marzy mi się mały domeczek. Niestety do rodziców mam dość daleko, więc jak w przyszłości pojawi się jakieś bejbi to sami będziemy musieli sobie radzić.

Moniq my podobnie jak i Wy, też wynajmujemy mieszkanie póki co, ale co raz bardziej marzy nam się nie własne mieszkanie, ale mały domek taki parterowy z poddaszem
eh.
ale żeby mieć domek, trzeba odłożyć mase kasy, a żeby odłożyć pieniądze musielibyśmy sie pewnie przeprowadzić do rodziców, bo wynajem kosztuje i to nie mało.
A ja tak samo jakoś nie wyobrażam sobie mieszkania teraz z rodzicami, za długo jestesmy na swoim.
Do moich rodziców mamy jakieś 20 km, a do teściów na szczęście dużo dalej
moja mama pracuje, więc w sumie jesteśmy całkowicie skazani sami na siebie, nie mam tego komfortu że jak coś to moge zostawić małego z babcią.

Mnie za to tesciowa odrazu zapowiedziala ze nie ma zamiaru bawic sie w nianke, bo jak sie robi dzieci to na wlasna odpowiedzialnosc hehe kurcze, dobrze ze mi powiedziala bo bym nie wiedziala:)
Problem jednak tkwi w tym ze ja nigdy od niej nic nie chcialam, a ona i tak mieszka w Polsce i nikle sa szanse ze predko zobaczy swoja wnuczke wiec nie wiem czemu sie tak zarzekla...
Na szczescie mam swoja mame, ktora sie cieszy z przyjscia wnusi na swiat i nam pomoze, przynajmniej w tych pierwszych krokach przy dziecku jak juz wrocimy do domu ze szpitala

Daria nam moja mama pomagała przez pierwsze dwa miesiące przy małym eM
a teściową w życiu bym małego nie zostawiła nawet na 5 minut...

Ja mieszkam z teściową i jest jednym słowem do d..py. Nic dodać nic ująć.

I gdziekolwiek idę to biorę małego ze sobą, bo nie wyobrażam sobie zostawić go z teściową. Chybabym ogłupiała

My mieszkamy w domu z teściami (oni mają dół, a my górę). Czyli mieszkamy jakby osobno tylko u góry jeden pokój ma wujek od męża co jest bardzo, ale to bardzo uciążliwe :/ niestety dzielimy z nim (ale na szczęście) tylko łazienkę. Nasze mieszkanko to dwa pokoje 50 m 2. Mamy tak pokój gościny z aneksem kuchenny, a jak Żuczek będzie już się bawić to tam będzie też bawialnia drugi pokój to sypialnia, pokój Mateuszkowy. Ale mamy w planach budowę domeczku

My mieszkamy z daleka od wszystkich, we własnym 38m mieszkanku, w centrum Jeleniej Góry

my mamy swoje mieszkanko i mieszkamy z daleka od wszystkich czyli w szwecji (i mam swiety spokoj co do tesciowej )
ale jak bylam w polsce raz zostawilam gabriela z tesciowa, tesciem i ich synem, musialam jechac na zakupy, no i ... jak wrocilam gabriel byl przesikany, przesrany! bo ona nie wiedziala i nie umiala zmienic pampersa ! juz nie wspomne o limie na czole, gabriel wyslizgnal jej sie z rak i walnal w szawke ! to bylo pierwszy i ostatni raz jak go pilnowala! dziekuje za taka pomoc!

sylwus136 napisał:

Martela[/b] tylko pozdzdrościć ze juz 3 lata na swoim
Powiedz mi kochana jesli to nie tajemnica jak wam się to udało ?
a pytam dlatego ze jestesmy w podobnym wieku z tego co pamietam

Jak nam się udało?
Mojego męża brat zrobił sobie dzieciaczka i ta dziewczyna wprowadziła się do nich(mieszkali sami) i panoszyła się jak u siebie czego ja nie mogłam znieść
Więc mój mąż wynajął mieszkanie(kawalerkę) i zamieszkaliśmy razem jak miałam 17 lat.
Potem doszliśmy do wniosku,że zamiast płacić za wynajem to weźmiemy kredyt i kupimy swoje mieszkanie i kupiliśmy 3 pokojowe mieszkanko wyremontowaliśmy calutkie po mojemu i jest ok