Nasze zawody

A ja jestem po trzyletnim wolontariacie w domu dziecka, miałam zamiar studiować pedagogikę przedszkolną, ale... :)I wciąż bym to zrobiła Ogromnie lubiłam pracować z dziećmi i tęskni mi się za tym Dobrze, że Gabryś w drodze Zmiana nastąpiła i wybrałam inny kierunek - rolnictwo: agronomia i agrobiznes - czyli papierki , którego nie otworzyli bo zbyt mało chętnych, mam nadzieję, że w tym roku otworzą W międzyczasie staż jako pracownik biurowy w zespole poradni specjalistycznych Ogólnie to po liceum ogólnokształcącym jestem - profil ekonomiczny - i teraz sprawy papierkowe mojego męża trafiają w moje łapki

A maturkę pisałam na temat: portret matki w literaturze i sztuce Prosty i piękny

Dave a jakieś namiary na noclegi dla małżenstwa z dzieckiem znasz?? Poszukuję takich i będę ogromnie wdzięczna za pomoc

Mam 3 letnie doświadczenie w pomaganiu przy starszych osobach byłam wolontariuszką w domu spokojnej starości. Ale ciężkie to zajęcie, szczególnie jak umrze podopieczny.

Moja kuzynka studiuje fizjoterapię i jednocześnie jest wolontariuszką na oddziale onkologii we Wrocławiu - nie wiem, który szpital... Z rozmów z nią, wiem, że to ciężkie przeżycia...

Wolska napisał:

To ciężka praca i czasami faktycznie ręce opadają i nie wiadomo co zrobić,ale człowiek uczy się całe życie najczęściej na swoich błędach-papierek ukończenia jakiejkolwiek szkoły,studiów itp nie czyni z człowieka geniusza.
Żeby cokolwiek wiedzieć na dany temat trzeba mieć przede wszystkim doświadczenie i praktykę bo sama teoria niczego nas nie nauczy.

Nie jestem pedagogiem ale masz całkowitą rację

co do zawodu nauczycielki - szczególnie w gimnazjum.
wyrażę swoją opinię

ja osobiście uważam ,że najgorsze co można było stworzyć to właśnie jest gimnazjum z powodu iż tam wszystko się najczęściej zaczyna : narkotyki , alkohol , papierosy i ciąże.
najwięcej osób zostaje właśnie w gimnazjum , nauczyciele nie mogą sobie z nimi poradzić...
a otóż dlaczego ? takie pytanie zadaje sobie coraz więcej rodziców, nauczycieli... a czy ktoś umie na nie tak naprawdę odpowiedzieć ?

moja mama skończyła pedagogikę , ma własne przedszkole aczkolwiek skończyła także oligofrenopedagogikę podyplomową i wspomaga w jednym z gimnazjum w klasie integracyjnej w której są zdrowe dzieci... i zauważyła ,że zachowanie gimanjalistów jest totalnie masakryczne...

Mysle, ze jesli chodzi o gimnazja to wina lezy po stronie "komponowania" klas. Z reguly gimnazja to zbieranina dzieciakow. Niekoniecznie tych z danego terenu do ktorego nalezy szkola. Jak sie u siebie nie dostali ida gdzie indziej. No i pozniej jest jak jest.

klasy jak klasy , niektóre gimnazja są w ch*j przepełnione i tak to jest.
klasa integracyjna niby 15-20 osób a jak się przeniosły z innych klas i dyrekcja na to pozwoliła jest ich 23 w klasie integracyjnej...
ogólnie widzieliście aby kiedyś gimnazjalista szedł po ulicy i perfidnie napluł na nauczyciela albo rzucał podpalonymi samolotami i podpalał włosy...
opowiadała mi ostatnio koleżanka ,która jest wice w gimnazjum w którym wspomaga moja mama...

Alutka mmmm to może jakiś ciacho zrób ja chętnie się wproszę
Ja uczęszczałam do gimnazjum w którym klasy liczyły po 32 osoby i jakoś przeżyłam

Groszek - No i to jest dowód na to, ze przeżyć się da I całe szczęście bo mam córę w gimnazjum hehe

Pisałam juz wcześniej, że pracuję jako pedagog w gimnazjum dla tzw. "spadów" czyli dzieciakow, które juz parokrotnie "siedziały" w podstawówce albo w swoim gimnazjum, mają szereg róznych problemów - od tych edukacyjnych do tych z Sądem i Policją, przez te w rodzinie (alkohol, przemoc, bieda itd.)Praktycznie wszyscy mają juz nadzór kuratora, częśc ma już zasądzony Mlodziezowy Ośrodek Wychowawczy i czeka na miejsce, iles juz poszło do tych ośrodków albo do zakładu karnego (bo od 17 r.ż. czlowiek jest karany jak dorosły).
I musze Wam przyznać, ze kocham tą robotę! I mój sposób na nich to TRAKTOWAC ICH JAK LUDZI, poprostu. Większość spoleczeństwa uważa ich niestety za dzikie potwory. A dojrzewanie to mega trudny czas dla nich - jesli nie mają wsparcia w rodzinie to przechodza go masakrycznie ciezko. A większosć rodziców, z którymi mam kontakt w swojej pracy, to wkurzeni ludzie - wkurzeni na to, ze ktoś każe im się interesowac dzieckiem. Bardzo często słysze - ZABIERZCIE GO/JĄ GDZIES, DO JAKIEGOŚ OŚRODKA! No ludzie - jak tak można?? Jak się człowiek decyduje na dziecko to powinien dac radę wychowac to dziecko a nie tylko cieszyć się nim gdy jest małe, słodziutkie i grzecznie lezy w lóżeczku.
Nie jest to łatwe - sama to wiem z autopsji. Ale można dac radę. A jesli cos nas przerasta to jest wiele miejsc, w których można korzystac z pomocy specjalistów ZA DARMO! Można sięgac po ksiązki, czytać, pytać, ale nie wolno się poddawać!

Uff, ale się rozpisałam

Ja tez bylam w Gimnazjum w klasie 35 osobowej. I nie bylo to super Gimnazjum, wlasnie z powodow jakie napisalam. Ale wyszlam na ludzi Dalam rade Psychika dziecka i zainteresowanie rodzicow jest ogromnie wazne

A ja z wykształcenia jestem pedagogiem resocjalizacji a z zawodu ekonomista Pracuję w banku już kilka dobrych lat....

angelika to już druga po resocjalizacji
No właśnie,ciekawe gdzie Wolska i czy jeszcze nas odwiedzi

Ja jestem kolejnym pedagogiem na tym forum. Mam licencjata z pedagogiki wczesnoszkolnej, ale już w tym roku zamierzam zmienić kierunek i pójść na studia magisterskie w kierunku filologii rosyjskiej.

UWAGA

Potrzebuję pomocy od pedagożek bądź polonistek, a wiem że tu jesteście, więc liczę na Was mianowicie moja sąsiadka ma syna 11 lat super chłopaczek, ale ma różne dysfunkcje i problemy z języka polskiego, zamienia litery, pomija je, bazgrze jak kura pazurem i nie wiem co tam jeszcze u niego nie styka... Nasza poradnia PPP nie robi nic w kierunku pomocy Szymonowi, jego mama usłyszała jedynie żeby na necie zamówiła pewną książkę z ćwiczeniami, a u niej bardzo ciężko teraz z kasą, więc nie może tego zrobić Proszę Was, jeśli macie jakieś materiały do poćwiczenia w domu z Szymkiem, albo linki do sensownych stron prześlijcie, skany, ksera i nie wiem co tam jeszcze na mojego @ : Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Ja z nim chętnie poćwiczę, bo Aga nie daje rady psychicznie... Proszę nie pozostawcie tego bez odpowiedzi