klaps --- tak czy nie??

Mateuszek lubi klepanie po pupie W dzisiejszych czasach ciężko jest dobrze wychować dziecko. Co do klapsów ja pamiętam że tata raz w życiu dał mi klapsa, ale uderzyłam brata tak że krew mu poleciała głupiutka byłam. Nie jestem na dzień dzisiejsza w 100% przekonana że Mateuszek nie dostanie klapsa, ale będę się stara unikać tego.

oczywiście, że nie da się w 100% powiedzieć, że tego się nie zrobi, bo klaps=emocje (negatywne).

uważam, że w każdej sytuacji należy zamienić się miejscem z dzieckiem, wykazać się empatią. wiele zachowań zrozumiemy. już to napisałam wcześniej więc skopiuję : rodzice sami stwarzają sobie problemy wychowawcze. dzieci nie są złe, to źle rodzice postępują. nie można wymagać od dziecka odwagi, jak mama zawsze idzie krok przed dzieckiem, czy tego żeby nie jadło czekolady, a sami nie będziemy się powstrzymywać. zawsze tłumaczę koleżankom, żeby postawiły się na miejscu dziecka. kiedy dziecko idzie do przedszkola to dziwimy się dlaczego nie chce tam zostać, płacze itp- odwróćmy role: idziemy do nowego miejsca pracy, nikogo nie znamy, szef jest nowy, więc się denerwujemy nową sytuacją, ale my z naszym doświadczeniem wiemy jak się zachować, a dziecko takiego nie ma, wiec dlaczego ma nie płakać? albo jak dziecko popsuje nową zabawkę nasza reakcja jest oczywista- nic już nowego nie dostaniesz, dlaczego zepsułeś?, idź do kąta.... itp. a wydaje mi się, że powinniśmy się cieszyć, bo to oznacza że nasze dziecko jest ciekawe co jest w środku, jest ciekawe świata, dla niego nic nie jest oczywiste (chyba, że zrobi to z premedytacją)

emme masz racje, jesli chodzi o klapsy czy jakiekolwiek inne fizyczne okazywanie zlosci jestem na nie. od poczatku tlumaczek klaudii co jest ok a co nie. i wiem ze teraz juz rozumie jak mowie klaudia nie wolno tak robic. czasem zacznie plakac jak jej zabronie grzebac w smieciach albo mnie bic ale wtedy biore ja na rece przytulam i tlumacze ze zrobila by sobie kuku:D narazie dziala. co do popsutej zabawki przypomial mi sie moj brat jak mial jakies 4 lata dostal supoer mega wypasiony samochod ktory do najtanszych nie nalezal;d znalazl sobie srubokret i wszedl pod stol i siedzi cicho bawi sie grzecznie wiec nie zagladal nikt do niego. jak wyszedl to z placzem zeby ktos mu auto naprawil a on rozebral je kompletnie, kazy kabel do kabelka, srubka do srubki w calosci zostala tylko karoseria auta;d;d sama bym tego tak nie zrobila

Bardzo zdolny brat Postaram się zapamiętać i w chwilach "słabości" przypomnieć sobie jakbym to ja była dzieckiem.

natmur11 napisał:

emme masz racje, jesli chodzi o klapsy czy jakiekolwiek inne fizyczne okazywanie zlosci jestem na nie. od poczatku tlumaczek klaudii co jest ok a co nie. i wiem ze teraz juz rozumie jak mowie klaudia nie wolno tak robic. czasem zacznie plakac jak jej zabronie grzebac w smieciach albo mnie bic ale wtedy biore ja na rece przytulam i tlumacze ze zrobila by sobie kuku:D narazie dziala. co do popsutej zabawki przypomial mi sie moj brat jak mial jakies 4 lata dostal supoer mega wypasiony samochod ktory do najtanszych nie nalezal;d znalazl sobie srubokret i wszedl pod stol i siedzi cicho bawi sie grzecznie wiec nie zagladal nikt do niego. jak wyszedl to z placzem zeby ktos mu auto naprawil a on rozebral je kompletnie, kazy kabel do kabelka, srubka do srubki w calosci zostala tylko karoseria auta;d;d sama bym tego tak nie zrobila

Ja też jestem na nie i choć Vanesska ma 6 mies to mam wrażenie,że rozumie nie wolno

Bo jak czasami rozrabia i powiem "nie wolno" to zaraz na mnie patrzy z taką minką rozrabiaki i sprawdza czy faktycznie nie wolno jak się powtórzę to już nie próbuje albo po prostu się rozpłacze.

Nie które dzieci potrafią zrobić na złość i robić wszystko co im nie wolna na złość rodzicom

i teraz trzeba się zastanowić dlaczego tak robią? napewno to jest manifestacja czegoś-braku czasu, zrozumienia..?

ja tez nie jestem za przemoca ale jak mala po stu razach dalej bedzie swoje robic to nie powiem po lapce dostanie leciutko,mama mi tez tak robila i nie mam zadnych problemow ani lekow,a mamusie swoja szanuje ponad wszystko tylko oczywiscie wszystko ma swoje granice ja uwazam ze wychowywanie bezstresowe konczy sie przewaznie brakiem szacunku dla rodzicow,juz nie jeden taki bezstresowy przypadek widzialam
ale kazdy niech sobie robi jak chce,ja nikomu nic nie narzucam i mi tez nikt nic nie narzuca
ja mam swoje zasady

zależy kto jak rozumie "bezstresowe wychowanie". jedni uważają, że tu nie ma zasad, dziecko wchodzi na głowę, robi co chce. ja słowo "bezstresowe" rozumiem jako niestwarzanie sytuacji wywołujących strach, np właśnie przez agresję. jest to przeciwieństwo wychowania autorytarnego, gdzie dziecko boi się rodzica. partnerstwo w wychowaniu dziecka to też dla mnie bzdura. nie można być partnerem z kimś kto jest od nas zależny, jesteśmy za tą osobę odpowiedzialni, to my powinniśmy kierować jego życiem do pewnego momentu, więc o partnerstwie nie może być mowy.

kazdy ma swoje podejscie:-)!dlatego komentowac i klucic sie nie bede!:-)swoje zdanie napislam.
pozdrawiam:-)
PA:-)
aby do marca;-)

mely to absolutnie nie było do Ciebie. chodziło mi o podejście niektórych do sprawy mój szwagier np uważa że bezstresowe wychowanie to właściwie pozostawienie dziecka samemu sobie

alez ja sie wogole nie gniewam

no to się cieszę

wiecie co ja kiedys bylam taka ze jak dziecko za dlugo by krzyczalo to moze i bym je uderzyla ale pojechalam do znajomych i oni mieli 2 letnie dziecko to dziecko strasznie plakalo, matce strzelilo w twarz tupalo nagami krzyk i placz a ojciec wzial go na reke przytulil i tlumaczyl ze nie wolno, skonczylo sie placzem ale nie z nerwow tylko bo zrozumial ze zle zrobil, wtedy powiedzialam ze ja tez tak chce wychowac moje dziecko.

grunt to tłumaczyć dzieciom. nie można tak, bo... (ale nie bo nie )