Jak poznałyśmy się z naszymi połówkami ?

Nasza historia zaczęła się w grudniu 2008, parę dni przed świetami, kiedy doszło miedzy Nami do OSTREJ wymiany zdań na jakimś portalu. Wtedy mnie zaskoczył negatywnie, widział mnie wcześniej ze swoją siostrą jakieś 5 minut i utkwiły mi Jego określenia mojej osoby "pudernica" lub "dziewczyna w sam razna raz" . Później na drugi dzień wyszło, że poprosił mnie o rozmowe, a potem spacer, na który się zgodziłam- nie wiem czemu . Raczej podchodziłam do Niego z dystansem, ale chciałam, żeby zmienił o mnie zdanie na lepsze. Po spacerze mi napisał, że gdyby był wolny to by do mnie podbijał. Potem klikanie na gg, smsy i zaczęliśmy się spotykać. Ja nie podchodziłam do Jego osoby poważnie, zreszta do żadnego chłopaka nie podchodziłam poważnie, raczej intrygował i fascynował mnie swoim charakterem, wydawał mi sie opiekuńczy i taki inny. Ustalona była przyjaźń. RaZ miałam złamane serce i potem ja łamałam innym. Fajnie mi się z Nim czas spędzało. Kłóciliśmy się o wszystko. Jednak coś nas trzymało przy sobie. Potrafiliśmy całą noc latać po mieście, wtedy w myślach miałam "szkoda, że ma dziewczyne" tej nocy- trzymaliśmy się za ręce, goniliśmy się, miałam głowę na jego kolanach. Raz oglądał u mnie film i w kulki mnie zrobił, że zasnął mi na kolanach, został na noc, (sexu nie było), i tak zaczął u mnie zostawać. Nasze "lubienie" przyczyniło się do rozpadu Jego związku, i potem 17.01.09r- data kiedy zaczęliśmy z sobą chodzić , bo powiedział, że z koleżanką w jednym łóżku spać nie będzie . Bałam się, że chce mnie rozkochać i zostawić. Pierwszy powiedział, że mnie kocha. Ja potrzebowałam czasu. Ogólnie duuużo mieliśmy zakretów i niewiadomych, nie jedna osoba obstawiała "jedna większa kłótnia i się rozejdą"- za każdym razem do siebie wracaliśmy . Docieraliśmy się bardzo intensywnie, jak to my mówimy "trafiła kosa na kamień". Dużo czasu z sobą spędzaliśmy, chyba raz może dwa jak przerwa jak się nie widzieliśmy wynosiła 3 dni. Nie raz z nim zrywałam, on ze mną raz- ale dało mi to dużo do myślenia. Tak to status "papużki- nierozłączki" to zostało do dziś. Przez ten czas bardzo go pokochałam i jest najważniejszą osobą w moim życiu- z wzajemnością .Jakby ktoś wtedy powiedział mi, że spotka mnie miłość, czy osoba, z którą będę chciała spędzić resztę życia- wyśmiałabym go od razu. Dziś jestem szczęśliwa, bo On nadaje sens mojemu życiu. Kocham go nie za coś, a pomimo wszystko. Nie zamieniłabym Go na żadnego innego. Jak każdy ma swoje plusy i minusy, np. spóźnianie ( od samego początku z tym walczę- heh xD ). Jest kochany, opiekuńczy, rodzinny, zresztą jest raczkiem Wiemy, że "na dobre i na złe"- sprawdzone nie raz...Po nie całych 4ch m-ach poszliśmy na wynajem. W grudniu 17.2009r wzieliśmy ślub cywilny w 11-scie miesiecy jak zaczeliśmy z sobą chodzić. Dziś 17.04.2011 mija 16m-cy po cywilnym. W styczniu wzieliśmy hipoteczny. Mamy mieszkanie, oboje pracujemy w jednym zakładzie, wcześniej razem na nockach. Obecnie on na dniówkach, ja na l4, bo jestem w 33tyg ciąży. Ja mówię, że wpadłam, mój, że planowane, on chciał od początku. Już nie może się doczekać. W sierpniu 2011r bierzemy tez 17stego kościelny i chrzest małego jednego dnia ;-)Oboje jesteśmy 89 rocznik. hmm powrót do wspomnień, ąż mam ochotę go wytulić tak bardzo go kocham

pulpecja napisał:

co najfajniejsze mam w pamiętniku z 3 klasy podstawówki jego wpis "na ostatniej stronie wpisał się mąż żonie,żeby żona pamiętała, że dobrego męża miała"....babcia do dzisiaj nie może uwierzyć w ten pamiętnik a my chyba musimy oprawić go w ramkę dla potomnych hihihihi

to najfajniejsze

A ja poznałam mojego T. na zlocie forum motoryzacyjnego Nie podam nazwy
Jeździliśmy razem na tzw.spoty,zloty i inne imprezy z innymi forumowiczami Od początku bardzo się polubiliśmy i skumplowaliśmy ale...ja miałam wtedy innego faceta ...w końcu(na szczęście) rozeszliśmy się i tak od słowa do słowa,od spotkania do spotkania wyszło na jaw że razem z moim obecnym już mężem lubimy się bardziej niż trochę no i tak zaczęła się nasza WSPÓLNA przygoda hehe

a ja sie zawsze smieje ze mojego meza ponalam pod latarnia szlam od kolezanki z korkow bo uczylam ja niemieckiego i wracalam (byl to dokladnie 17 wrzesien 2000 roku) z aska szla kawalek mnie odprowadzic i szedl moj R i aska nas poznala bo go znala bo mieszkali kilka domow od siebie i zaiskrzylo i tym sposobem do 19 maja 2001 kiedy oficjalnie zaczelismy sie spotykac szukalismy wszelkich sposobow zeby sie spotykac i od dnia 19 maja 2001 jestesmy dzien w dzien ze soba z dwoma 6 tyg przerwami na wyjazd R do pracy (najgorsze 12 ty mojego zycia bo bez niego) i ciagle nam malo mielismy kryzysy i wogole ale nigdy nie przestalismy sie kochac i ciagle nam siebie malo
aha zapomnialam dodac ze dlatego pod latarnia bo jak aska nas zapoznawala to akurat stalismy pod latarnia

a My z moim B. poznaliśmy się przez głupotę w sumie. Za wiele nie pamiętam bo to bylo dośc dawno, ale przysłał mi zaproszenie na Naszej Klasie. Nawet nie pamiętam kiedy ze sobą zaczęliśmy pisać na gg. Wszystko długo trawło, bo był z jakąś laską i tylko się "kolegowaliśmy" bo choć byliśmy z tego samego miasta to się w ogóle nie znaliśmy na żywo. Owszem, zapraszał na spacerki, ale jakoś nie byłam do tego przekonana, tym bardziej, ze był zajęty. no i jakieś 2 lata póxniej, okazało się ze nie jest z tą laską no i po wielu jego próbach udalo mu się mnie namówić na spacer. To był początek listopada ale po miesiącu spotykania się coś mu się odmieniło i wrócil do swojej bylej... oczywiscie ona go ponoć wczesniej zdradziła i jej wybaczył. No to oczywiście ja, wredota jedna, powiedzialam mu co o tym myślę, i że prędzej czy później ona i tak go zostawi dla innego. I co? w kwietniu poszla do innego. a B. wrócił do mnie... oczywiście nie tak prędko, zdążyłam go wystawić do wiatru, a potem po miesiącu zaczęliśmy normalnie ze sobą gadać, spotykać się... wiedzał, że jeżeli chce ze mna być to musi się postarać i udowodnić, ze mu zależy naprawdę. W sumie pojawił się w dobrym momencie bo szykowało się wesele u mnie w rodzinie i nie miałam z kim iść, więć był moją deska ratunku hehe... no i tak zaczęło się kręcić ze do dziś jesteśmy razem no i będziemy mieli dzidzi

właśnie przeczytałam wszystkie wasze historie fajnie tak powspominać a wiec u nas to bylo tak:

Na wstępie powiem ze nigdy/przenigdy nie chciałam poznawać faceta w knajpie lub na dyskotece bo dla mnie to tylko jedno chcieli

a mojego męża gdzie poznałam : NA DYSKOTECE w styczniu 2006 roku pojechałam z koleżankami do Bielska na dyskotece (bo chcialam sie odegrac na bylym facecie, wiedziałam ze on tam tez będzie ) no i na parkiecie mój mąż się cały czas do mnie uśmiechał, aż mnie zaprosił nie na drinka tylko na soczek
Cala noc przegadaliśmy i ja całkiem zapomniałam o swoim byłym bo poznałam właśnie mojego Michała.
Musicie wiedzieć ze mój mąż ma cały czas banan wbity i to mi się tak w nim podobało/podoba ze od 1 nocy się w nim już zakochałam. Najlepsze było ze opowiadał mi o swoim super aucie Peugeot 205, jakie to nie zaje****** i wogole po czym mi powiedział ze niestety ale jest zepsute i stoi pod blokiem
A o 4:00 nad ranem nie zapomnę jego smska co mi napisał: "Ciesze się ze zapamiętałaś takiego prostego gościa jak mnie"
No i 2 dni później zaprosił mnie do herbaciarni i od tamtego momentu jesteśmy szelestliwy :*
Kocham cie :*:*:*

Zaręczyny: Poprosił mnie już o rękę 3 miesiące po naszym spotkaniu. Pojechał ze mną (już Peugeot'a miał naprawianego) na biały krzyż ( to jest taka wielka gorą u nas co widac cale miasto) tam stała taka ławeczka. Powiedział mi żebym usiadła i tak gadał pierw o głupotach az nagle kleknął przede mną i poprosił mnie żebym za niego wyszla.
No i za parę dni mija nasza 2 rocznica ślubu, teraz jeszcze doszedł do tego Piotruś no i tak sobie radzimy razem

Pewnego wieczora siedziałam na necie, na jednym z portali Szukałam fajnego nicka, żeby z kimś pogadać (miałam doła, bo zerwałam z facetem). Zagadałam do pewnego kolesia,z którym od razu złapałam temat .. Gadaliśmy do 5 nad ranem! Potem wymieniliśmy się numerami fona i tak się to zaczęło .. Ja przez ten czas spotykałam się z innym, a jego olewałam .. Potem spotkaliśmy się raz wieczorkiem koło mojego bloku .. On się we mnie zakochał od pierwszego wejrzenia, a ja go olewałam .. Do tej pory miałam pecha co do miłości i facetów .. On robił wszystko abym go pokochała .. Przyjaciółka mi przemówiła,że to skarb nie facet no i umówiliśmy się na randkę! Spędziliśmy ją tak wspaniale,że zrozumiałam,że nie potrafie żyć bez niego Zakochałam się! I nie załuję .. Jesteśmy ze sobą prawie 3 latka, małżeństwem ponad rok i teraz marzy nam się córeczka, o którą sie staramy

my poznalismy sie w pierwszej klasie liceum - milosc od pierwszego wejrzenia (tzn. w moim przypadku, musialam sie troche zmobilizowac, zeby on tez sie wkrecil ).
jestesmy razem juz 12 lat! a dzidzia ma 4 mm (wiem, wiem megaprzynudzam! ).

ja poznalam mojego męża przy "świeczce" i zawsze sie smieje ze takiego męża jak ona to ze świeczką szukac. POznałam go w pizzeri gdzie byłam ze znajomymi, i tak jakos on siedzia przy stoliku na przeciwko mnie z kumplami, chcąc nie chcąc caly czas sie na niego kontem oka patrzyłam on zresztą na mnie tez,jakos zadne z nas nie miało odwagi podejsc do drugiego i gdyby nie moja koleżanka która znała kolegów męża(podeszła i poprosiła o nr) to pewnie bym nie była z nim teraz.

Ja mojego chłopaka poznałam w barze Ale w pracy, jego siostra była moją szefową Była raz z kolegami na piwo, spodobał mi się, zdobyłam jego numer i napisałam (zawsze pierwsza podrywałam chłopaków którzy mi się podobali i nie narzekam ). On był raczej oporny - tzn pisał, flirtował ale nic więcej. A potem zadziałali znajomi i jego siostra, zabierali nas gdzieś razem i pewnego razu jakoś się samo tak zaczęło. Minęło już 2 i pół roku i za miesiąc będziemy mieć malutkiego Jasia. Może kiedyś weźmiemy ślub. Im dłużej jesteśmy razem tym mocniej się kochamy i zbliżamy do siebie. Nie spędzamy razem wiele czasu zwłaszcza od roku od kiedy on pracuje za granicą ale bardzo nam to nie przeszkadza

My poznaliśmy się przez internet

Tez kiedys umowilam sie z kims przez internet ale niestety okazal sie byc inny niz sobie wyobrazilam

Myśmy umówili się w publicznym miejscu, tak żeby było dużo ludzi w około, bo stracha miałam

O My też oczywiście - tylko że poprzez maila chłopak wydawał się o wiele bardziej interesujący. A potem już nie próbowałam bo poznałam mojego obecnego partnera. Choć oczywiście uważam że przez internet też można szukać tylko z głową

Mój brat poznał bratową przez internet miłość od pierwszego spotkania

Ja poznałam męża w pracy. Dorabiałam sobie na wakacjach podczas studiów. To była wielka hala produkcyjna, a chłopaków na pęczki ..mój M widział mnie wczesniej ja go pierwszy raz jak przydzielono mnie do jego brygady. Ale od razu wpadł mi w oko. Należe o osób niesmiałych i nie dawałam po sobie poznać czegokolwiek, ale kombinowałam na boku zawsze byłąm na jego zmianie, aż kiedyś nas wspólny znajomy z pracy zaprosił na grila, który się wkońcu nie odbył. To był już pazdziernik skończyłam pracować, M. się nie odezwał po owym grilu i skasowałam jego numer niewiedząc czemu. Smsa napisał po 2 tygodniach,w listopadzie przenioslam sie na zaoczne studia i znów dorabiałam ale w firmie obok. Mój M. odwiózł mnie kilka razy z pracy i tak się zaczęło. Jesteśmy razem 7 lat.