Jak poznałyśmy się z naszymi połówkami ?

E ja się oglądałam,a ile razy "zakochana" byłam

hmmm... my przez internet:))) kiedyś się spotkaliśmy, otem był pewien okres przerwy a potem jakoś znowu i tak powoli powoli....

my sie poznalismy w sumie przez mojego kuzyna. kiedys mu auto nie chcialo zapalic i zadzwonil po mojego. od razu wpadl mi w oko ale sprawa ucichla.czasem sie widywalismy jak moj kuzyn z nami jechal ( ze mna i kumpela) a jego po drodze odwozil. za jakis czas pojechalismy na wycieczke na slowacje na 2 auta. praktycznie nie zamienilismy ze soba slowa bo moj kuzyn poszedl z chlopakami a mnie zostawil z jego rodzicami i moim tata alez bylam wsciekla na niego. dopiero w drodze powrotnej musialam przejsc do ich auta i siedzielismy kolo siebie i czuc bylo juz chemie oczywiscie auto sie popsulo ale ogolnie wycieczka byla udana gdyby nie to ze znowu wszystko ucichlo az sie wprosilam do niego na impreze z kumpela pozniej zaczelismy chodzic na spacery i tak juz zostalo. ale gdybym wtedy nie zadzialala to nie wiem ile by to jesczze trwalo och ci faceci bylo wesolo takie podchody pisanie smsow niby przypadkiem albo z byle powodu

A my poznaliśmy w szkole. Podstawowej.

Ja byłam nauczycielem , a Igor bratem ucznia.

Wie cos o tych przypadkowych smsach Moj M czesto sie "mylil", zeby pozniej zadzwonic i przeprosic za pomylke, a skoro juz dzwonil to zapraszal do kina czy spacer- och to byly czasy

Fajnie tak powspominać po kilku latach

No super

Ja swojego męża poznałam jak miałam 14 lat on 19. Poznaliśmy się przez jego kolege, który wtedy mi się podobał (poznaliśmy się przypadkowo, dosiadł się do mnie w parku) a mojego Mężulka traktowaałam jako dobrego kolegę. Zaczęliśmy chodzić gdy miałam 17 lat.
Nie spodziewałam się że tak wcześnie poznam swoją 2 połowkę . Razem jeśteśmy ponad 7 lat

ja mojego poznalam na dyskotece jego kumpel zagadal mojä kolezanke,wogole nie zwracalam na niego uwagi i do glowy by mi nie przyszlo ze to moj mäz kiedys bedzie odwiozl mnie z kumpela do domu i tak sie zaczelo a do dzis mi wypomina ze dalysmy sie odwiesc przez nich do domu po godzinie znajomosci ze mogli byc przeciez kryminalistami no i racje jednak ma czlowiek mlody to nie mysli
no i siedem lat minelo

a teraz bedziemy rodzicami

sylka ja też miałam 14 jak poznałam(i zaczęłam być z moim)
W sierpniu będziemy razem 8 lat

a my poznaliśmy się w 1988 r. w I klasie szkoły podstawowej, chodziliśmy razem do klasy przez 8 lat i już jako dzieciaczki mieliśmy się ku sobie były podchody i takie tam...na koniec podstawówki dostałam wielką czerwoną różę wraz z pytaniem "Bedziesz ze mną chodzić?" byliśmy parą 3 miesiące, potem poszliśmy do tego samego liceum ale na inne kierunki, zerwałam z nim dla jakiegoś dupka przez 4 lata liceum było tylko "cześć" na korytarzu.potem studia, praca...i licząc od tej czerwonej róży po 11 latach pojawił się na naszej klasie, ja napisałam co słychać...po miesiącu odbierałam go z lotniska i już wtedy mi się wstępnie oświadczył
co najfajniejsze mam w pamiętniku z 3 klasy podstawówki jego wpis "na ostatniej stronie wpisał się mąż żonie,żeby żona pamiętała, że dobrego męża miała"....babcia do dzisiaj nie może uwierzyć w ten pamiętnik a my chyba musimy oprawić go w ramkę dla potomnych hihihihi

alutka1011 napisał:

Ja w wieku 14 lat miałam inne priorytety I nie oglądałam się jeszcze za chłopakami

to witaj w klubie
z resztą moi rodzice nie byli by zachwyceni (ja teraz też nie )

a co do omyłkowych smsów czy telefonów... jakie to było banalne, a jakie fajne!
pierwsza nasza sytuacja swatania, była zabawna.
koleżanka robiła projekt o źródełku i powiedziała, żebym z nią pojechała porobić zdjęcia. a że nie miała jeszcze prawka, to jechał z nami jej chłopak. strasznie mi się nie chciało, no ale jakoś mnie przekonali, z tym że zaznaczyłam że mamy jechać we 3 tylko. wsiadłam do auta i nagle ktoś siada ze mną z tyłu, nawet nie mogłam uciec, bo z tyłu nie było drzwi hehe.
musieliśmy podjechać po kliszę do aparatu, a że to trudne zadanie to nasza parka poszła razem. nasz pierwszy dialog wyglądał tak: Sz: a gdzie my w ogóle jedziemy? Ja: nie wiem, szukać jakiegoś źródła. Sz: Aha. Nawet na siebie nie spojrzeliśmy mamy pamiątkowe zdjęcie, gdzie chodziliśmy po wzgórzu, jak najdalej od siebie
Po kilku miesiącach ciszy, zostawili nas nad jeziorem, bo musieli wrócić do miasta coś załatwić. już nie było rady, trzeba było iść na spacer

he he niezłe historie
Ja do dzisiaj nie wierzę że to ten mój żołnierzyk z Giżycka Że to ten sam ciągle myślę że to inna osoba. Nie wiem czemu. A jak oglądam zdjecia które robilismy w czasie wojska to aż mi sie łezka kręci fajnie było. Ale teraz jest lepiej Na pierwsze walentynki dostałam raffaello i od kiedy jesteśmy razem to w każde walentynki dostaję

Rika napisał:

Na pierwsze walentynki dostałam raffaello i od kiedy jesteśmy razem to w każde walentynki dostaję

ale to romantyczne...
dodam tylko co do nas, że mojemu Mario najpierw wpadła w oko moja koleżanka z którą mrugali do siebie, uśmiechali się i tak dalej. ona jak mi go pokazała, to powiedziałam jej że wygląda na ostatniego dupka i cwaniaka ale jak poznał mnie to się na mnie zatrzymał ten cwaniak a ja zmieniłam zdanie.

kiedyś jak wyjechałam z Polski do domu, znalazłam w torbie liścik od kochanego, jak go przeczytałam to płakałam jak szalona, a moja rodzina śmiała się że taka zakochana jestem... a kiedy wróciłam do Polski, była 3 godzina w nocy, to mój Mario stał na dworcu z bukietem metrowych słoneczników i wypatrywał swoją Marusię z okazji mojego powrotu dostałam od niego jeszcze kolczyki i naszyjnik od Swarowskiego, w opakowaniu pełnym czerwonych płatków róż... a co najlepsze, Mario nie wiedział że moje ulubione kwiaty to słoneczniki, a od początku je mnie dawał.

Fajnie tak powspominać ehh to były czasy