Moja historia - strata dziecka

Dorota wracaj na staraczki, aniołkowe mamy u nas bez kolejki fasolkują a za może też Cię powinnam palnąć

Gdyby to zafasolkowanie było takie łatwe Narazie próbuje wrócić do siebie ale ciężko mi to wychodzi.Nie umiem się pogodzić z tym co się stało,wiem że zamartwianie się nie przywróci życia naszej Laurce.Ale nie potrafie dojść do siebie.

Dorotko,tak strasznie mi przykro Trzymaj się Kochana

Dorotko wiem co czujesz... Bardzo mi przykro Ja też nie mogłam dojść do siebie po tym co mi się przytrafiło. Dalej jest ciężko ale czas leczy rany. Psychika lepiej funkcjonuje. Jutro jest 16-sty, mój Krystianek miałby 4 miesiące

Wyjeźdźcie gdzieś z mężem na kilka dni, bądźcie tylko ze sobą. To pomoże. Nie zwróci życia Laurce ale poczujecie się troche lepiej, gwarantuję. My pojechaliśmy na dwa tygodnie w góry i było nam troche lepiej. Teraz znowu staramy się o dzidzię.

Trzymaj się kochana i pisz co u Ciebie. Przytulam Cię mocno!

Dorka doczka się na pewno. Mirella ma rację- Aniołkowe mamy szybko fasolkują. Wiem coś o tym
Trzymam za Ciebie z całych sił kciuki, zmykaj na staraczki, co by Laurka szybko doczekałą się siostrzyczki albo braciszka.

Iwonta za Ciebie też trzymam. Uda się- musi!

Iwonta może masz racje z tym wyjazdem,ale nawet na to musze niestety poczekać gdyż mój jeszcze nie mąż pracuje w Niemczech i będzie dopiero koło grudnia.Niestety muszę sobie sama radzić,ale jemu napewno też jest ciężko Ale jak wróci to napewno pojedziemy własnie do Zakopanego Trzymam za was kciuki w waszych staraniach napewno szybko się uda i będzie wszystko dobrze.Oczywiście pisz żebym była na bierząco
Dorciaition i Madziaska dziękuje za wsparcie

Kochane nie wiem czy wszyscy się orientują ale 15 Października jest Dniem Dziecka Utraconego

Chciałabym w tym miejscu i w tym dniu złożyć wszystkim Aniołkowym Mamusiom najszczersze wyrazy współczucia oraz życzyć dużo sił...
Nie ma dla rodzica większej i bardziej bolesnej straty niż utrata dziecka...
No i się poryczałam A miałam jeszcze coś napisać.

Trzymajcie się dzielnie Kochane i każdą z Was mocno przytulam

Agusiak dziękuję za informację. Nie wiedziałam nawet że jest taki dzień. Sama się popłakałam czytając Twój wpis.

Agusiak

Mój Krysttianek wczoraj skończyłby pół roczku przepłakałam pół dnia

Dziewczyny współczuję straty największych skarbów w naszym życiu . Ja również jestem mamą Aniołka. Wszystko jest jeszcze bardzo bardzo świeże ale jak o tym mówię to lżej chociaż na chwilę na sercu się robi.

U mnie wszystko zaczęło się 8.10.2012 ok godziny 14, rozbolał i stwardniał mi brzuch więc zażyłam nospę która pomogła na jakiś czas i to mnie zmyliło. Myślałam że może to skurczę przygotowujące macicę do porodu. Ok godziny 18 ból się na silił i na wkładcę zobaczyłam różowy śliz. Z mężem wsiedliśmy szybko w samochód i po drodze dzwoniliśmy po lekarzach, żaden w ten dzień nie przyjmował więc pojechaliśmy na IP. Tam wszystko szybko się potoczyło. Lekarz zbadał mnie i zabrał na USG. Pamiętam że patrzyłam się w ekran i modliłam żeby Marcelek się poruszył. Lekarz nic nie mówił i po chwili wstał i powiedział że musi iść po drugiego lekarza. Ponownie wpatrywałam się w ekran i modliłam żeby fikał jak zawsze. Gdy lekarz oznajmił że Mały nie żyję wbiło mnie w ziemię ale nie płakałam, ból brzucha był silniejszy. Odrazu zabrali mnie na porodówkę, miałam rodzić sama ale po kolejnym badaniu lekarz stwierdził że odkleiło się łożysko i trzeba szybko operować. Czułam się ja we śnie, nie czułam nic. W życiu nie przyszło by mi do głowy że mogę stracić moje Słoneczko. Każdy pociesz i mówi że będę jeszcze miała dzieci ale tego nikt mi nie odda. Zamiast wybierać wózek i kupować wyprawkę ja wybieram trumienkę i kwiaty.

Anoda ściskam mocno , bo w takim momencie nawet nie wiem co powiedzieć. I tak nic, żadne słowo nie ukoi i nie ujmie Twojego bólu. Jedynie czas trochę go zatrze.

Anoda czytałam o Twojej stracie na Waszym wątku ale wtedy nie wiedziałam co mogłabym Ci napisać i teraz też nie wiem
Tak jak pisze Sylka tylko czas jest w stanie nieco ukoić ból a pewnie nigdy go nie zatrze...
To straszne dziewczyny co Was spotkało. Żadna matka, żaden rodzic nie powinien nigdy, nigdy czegoś takiego przeżywać. To strasznie niesprawiedliwe. Ale nic co tu teraz napiszę niczego nie zmieni. Kiedyś jakaś dziewczyna chyba nawet tutaj napisała że Aniołki wracają do nieba kiedy nie są jeszcze gotowe by żyć tu na ziemi i wracają do swoich rodziców kiedy jest ich czas. Anoda życzę Tobie i Wam wszystkim aby Wasze Aniołki do Was powróciły.
Ściskam i tulę mocno

Anoda

Anoda każdy mówi że będziesz miała, bo nikt nie wie co można powiedzieć w takiej chwili, no bo co można? Przytulam mocno

Mam nadzieję że kiedyś przyjdziesz na staraczki, będę czekała na Ciebie

A dla dzieci takich jak Marcelek jest przewidziane nabożeństwo w Kościele, nie wiem kto Ci powiedział że ksiądz się nie zgodzi, ale w błąd Cie wprowadził, albo ksiądz jakis niewydarzony