Mamusie marzec 2012

mój mąż nie chciał jeszcze dziecka teraz więc się nie cieszy być może ja to tak odbieram a po za tym mieszkamy w Niemczech nie mamy ubezpieczenia ja nie umiem dobrze po niemiecku więc jest dużo problemów

mariola2041 ehh Mariola:( mam nadzieję że się poprawi wszystko i będziesz czuć się szczęśliwa;*
Macierzyństwo to cudowna sprawa chyba najwspanialszy etap w życiu kobiety.
Ja jak się dowiedziałam że jestem w ciąży to nawet nie byłam załamana ani nic od ucha do ucha miałam uśmiech ,a mój chłopak był w szoku myślałam ,że mu nie zależy były chwile że nie mógł się z tym oswoić.Ale w końcu przyjął do wiadomości że będzie tatą i to dobrym tatą bardzo lubi dzieci.

gaabrysia masz całkowitą rację nasze maluchy jak się ruszają w naszych brzuszkach to najcudowniejsze przeżycie i uczucie nie do opisania !
Też mam takie zdanie że dzięki temu że rozmawiam z moim Bartusiem i on odpowiada mi kopniakami to jest więź. Kiedy pierwszy raz mnie kopnął to się poczułam tak jakbym go trzymała już w ramionach.

"Zanim zostałeś poczęty - pragnęłam Cie ,
zanim się urodziłeś - kochałam Cię ,
nim minęła pierwsza minuta Twojego życia...
- byłam gotowa za Ciebie umrzeć..."

A cytat chyba też mówi sam za siebie:)!

mariola ...a jezeli można zapytac ile macie lat?

ja mam 21 a mój chłopak 27 jesteśmy ze sobą 5 lat, mieszkamy ze soba ponad rok i mimo że ja zostałam zwolniona z pracy w ciąży jakoś znalazłam sposób aby sie cieszyć. Wydaje mi się że obawy sa normalne. na początku tez panikowałam że może on wcale nie chciał dziecka (mimo że jak okres spóźniał mi się 2 dni to juz wszystkim mówił że tatą będzie, i w sumie to z 10 razy w ciązy byłam )
Jeszcze studiuję, mamy kredyt więc tez wydawało sie że wcale lekko nie będzie.
Teraz gdy bliżej do porodu to jakoś się wszystko spokojnie układa.
Mieliśmy brać ślub w te wakacje ale nie weźmiemy bo po pierwsze finanse a po drugie jakoś muszę wyglądać.

Ciesz się z maleństwa bo to najpiękniejsza rzecz jaką może doświadczyć kobieta

error

nam bardzo pomogli moi rodzice. choć nie prosiliśmy ich o pomoc jestem im teraz bardzo wdzięczna.
kredyt kończy nam się za rok. więc zawsze 700zł więcej będzie. jakoś do tego czasu wytrzymamy

Mariola też mi się wydaje że jak zobaczy maluszka to serce mu zmięknie. Tylko nie siedź i nie płacz bo nie ma powodu. Jesteś silna i dasz radę. Nawet jak sytuacja się nie zmieni musisz myśleć pozytywnie

no mój ma 25 lat a ja 21 tylko że sytuacja się pogorszyła bo nie możemy mieszkać tu gdzie mieszkaliśmy do tej pory a mieszkanie ciężko tu znaleźć znowu problem

to faktycznie macie ciężko ale nie ma sytuacji z której nie ma wyjścia, tylko spokojnie... wiem że łatwo się mówi ale nie możesz się teraz denerwować. Macie jeszcze czas do marca więc na pewno coś wymyślicie jeszcze połowa stycznia i cały luty.
A twój mąż na pewno cieszy się z dzieciątka tylko nie potrafi tego okazać

tylko że my musimy wiedzieć jaką decyzję teraz podjąć czy zostać tu czy wracać do polski

error

no niestety nie zawsze zycie rózami usłane...
trzeba jakoś znosić przeciwności losu i cieszyć się tym co nam dane.
mi to sie wrecz wydaje,ze w dzisiejszych czasach nikomu nie jest "lekko".. ja w wieku 18 lat straciłam mame (moja siostra była wtedy w 9 mc ciazy i mimo to wydaje mi sie ze potrafiła sie cieszyc) po 2 latach tate..
i może dlatego teraz cieszę się że bede miała syna (część mnie) rodzine..

no tak ale z tymi mieszkaniami tu ciężko jest

mariola... widzę że masz konkretnego doła!
Weź się w garść, przecież nie chcesz żeby wasze dziecko tez wiecznie zmartwione chodziło!

error

nie wiem ale żyć mi się nie chce

mariola2041 - współczuje sytuacji, ale tak jak dziewczyny pisały, ja sądze, że jak się maluszek się urodzi, odrazu go pokochacie. Teraz na pewno nie jest łatwo. Proponuje usiaść szczerze porozmawiać, spisać wszystkie za i przeciw , a następnie podjąć decyzje co do miejsca zamieszkania. A jeśli chodzi o maluszka jest sporo instytucji, które na pewno Wam później pomogą.
Głowa do góry. Myślę, że to chwilowy kryzys. trzymam kciuki