Wypalenie uczucia - porzucenie

Po tylu latach takim tekstem zarzucil?? Nie wiem co Ci poradzic Dlaczego to Ty masz sie wyprowadzac?? Niech on idzie do rodzicow, w koncu jemu samemu latwiej niz Tobie z dzieckiem. Naprawde nie wiem co "powiedziec" tez jestem w szoku.
A co do rodziny powiedz prawde to co uslyszalas rodzice napewno Cie zrozumieja.

Przykre co Cie spotkalo... Ciezko doradzac w takich momentach kiedy samemu nie ma sie takiego doswiadczenia... Wyplacz sie kochana, placz ile chcesz i potrzebujesz, w takich momentach nie mozna tlumic emocji...
Masz dla kogo życ!!!!!!!!! Masz pieknego synka... Rodzinie powiedz, bedzie Ci latwiej... ja wyprowadzilabym sie do nich... Pomysl, ze moze lepiej teraz ze Ci to powiedzial, niz po 20 latach... Nie jest Ciebie wart....Trzymaj sie...

Scholastyka21 ja chyba w pewnym stopniu wiem co czujesz...
Z moim P byliśmy 7 lat...Niedawno usłyszałam od niego parę przykrych słów...to zaważyło
Kazałam mu się wyprowadzić.
Muszę przyznać, że jest mi teraz o wiele lepiej. Nie chodzę nerwowa, jestem ostoją spokoju.
P teraz żałuje i przeprasza. Nie mam zamiaru zabraniać mu kontaktów z synem. Może przychodzić do niego kiedy chce. Ale ja już nie chcę z nim być. Za dużo powiedział. A moim zdaniem, jeśli coś zostało powiedziane to nie można tego cofnąć. Przecież takich rzeczy nie powinno się mówić nawet w nerwach.
Rozmawiamy codziennie. Ale tylko rozmawiamy. Nie wrócę do niego.
Mam tylko to szczęście, że my nie mamy ślubu. Na całe szczęście!
Dobrze, że jak zaszłam w ciążę to odłożyliśmy ślub na "po porodzie". Chyba ktoś nade mną czuwał, że podjęłam taką decyzję.
Trzymaj się kochana i przede wszystkim nosek do góry
Pokaż mu, że jesteś wartościową kobietą
Zobaczysz...jeszcze będzie żałował...oby nie za późno
Masz wspaniałego synka i tylko to się liczy Kochasz dziecko a ono kocha Ciebie... bezwarunkową miłością. Ono Ci nie powie, że mu się znudziło...Ty jesteś dla niego najważniejsza i dla niego musisz być silna

I nie bój się powiedzieć rodzinie. Oni na pewno pomogą Tobie i dziecku. Zrozumieją...
A przy okazji zobaczą jaki to d..pek

Po pierwsze idź do fryzjera kosmetyczki zrób tipsy i co tam się jeszcze robi, szczerze mówiąc nie wiem, o hennę na przykład, dziewczyny dorzucą więcej, ja jakoś mało obeznana kosmetycznie. Po drugie kup sobie jakiś fajny chiuch albo i dwa, po trzecie powiedz wszystko rodzicom. I wszystkim dookoła, nie żałuj sobie, niech wszyscy wiedzą. Nie wiem co masz na myśli mówiąc jego dom, jeżeli prawnie to musisz się wynieść, jeżeli prawnie jest wasz to wystaw walizki za próg i zmien zamki. Nie proś, nie błagaj, nie płacz przy nim. Pokaż że jesteś silna, że dasz radę, że się nie boisz, nawet jeżeli się trzęsiesz jak galareta.
To on ma żałować.

Tak na moje oko to nie dojrzał, dziecko wywraca świat do góry nogami, beztroska młodość odchodzi w siną dal, dla kobiety to naturalne, facet musi się z tym zmierzyć. On przegrał. No dupek i tyle, ale to już nie Twój problem

mirella ma racje . to on powinien coś z tą sytuacją zrobić a nie ty /. Ja bym na twoim miejscu to bym siadła dumna i mu prosto w oczy powiedziala i ja bym sie nie wyprowadziła . ty w tym domu mieszkasz i przez kilka lat dbałaś o niego a to to co za darmo

trzymaj sie kochana i głowa do góry

Podpisuję się pod Mirellą i resztą
Nie możesz dać się "stłamsić" tą sytuacją. nie możesz mieć poczucia, że to Twoja wina, że mogłaś zrobić coś inaczej... Skoro powiedział dwukrotnie to samo, tzn że wie co mówi, więc niech teraz zacznie żałować- powiedz rodzinie jaka jest sytuacja, a sama kolosalnie zmień wizerunek, totalnie inna fryzura, seksowny, kobiecy strój, paznokcie itp. Zacznij wychodzić "do ludzi", to na kawę do koleżanki, to na inne spotkanie (jeśli nie masz możliwości to i tak się wystrój, zaprowadź małego do rodziców i sobie tam posiedź, nie musi wiedzieć gdzie jesteś). Powiem Ci, że z 3 lata temu mieliśmy kryzys-nigdzie nie wychodziliśmy miałam wrażenie że mojemu Sz wszystko jedno, był oschły, 0 okazywania uczuć, nawet zazdrosny już nie był. Postanowiłam troszkę poprzeginać, wychodziłam kilka razy w tygodniu na "imprezy" (w większości siedziałam z koleżanką i oglądałyśmy seriale ), sam mnie na nie z chęcią zawoził, zaczęłam się inaczej ubierać itd, pojechałam na narty z siostrą o czym nie wiedział, a ktoś bardzo uprzejmy powiedział mu, że jeśli pozwoli mi "wyjechać" to z nami będzie koniec (zrobił mi tym przysługę niechcący), całą drogę do mnie dzwonił, że on już po mnie jedzie, tylko mam powiedzieć gdzie jestem. od tamtej pory nie spuszczał mnie z oka, nawet na uczelnie przyjeżdżał na każdej przerwie.
Więc pokaż mu, że skoro tak to masz go w głębokim poważaniu, że znasz swoją wartość i nie zawahasz się jej użyć

nie ma co się nastawiać czy bedzie zalowal czy nie będzie.
to już nieważne. wazna jestes TY i SYNEK.
a co to zmieni jak będzie zalowac?
zawalcz o samą siebie a nie o takiego ekhm... a jak za kilka lat znowu wypali takim tekstem w pakiecie ze kogos ma? :/
głowa do góry, cycki do przodu dasz radę!
a jak zobaczy cie kiedys z naprawde zajefajnym facetem to żal mu co nieco ściśnie i tyle.

nie chodzi o robienie na złość tylko pokazanie co stracił

Scholastyka... tak dawno Cię nie było, myślałam, że jesteś szczęśliwa!
Boże, co za typ z tego faceta! Jak on mógł
Dziewczyny mają 100% racji!!
Nie możesz się teraz przed nim płaszczyć, musisz się spiąć w sobie i pokazać ze dasz sobie rade bez tego gn*ja!
Fryzjera tak! jak najbardziej, zainwestój w siebie!
Rodzicą musisz powiedzieć, oni NA PEWNO Cię zrozumieją!
Jestesmy z Tobą całym sercem
Jesteś piękna młoda masz cuuuudowngo Florusia, jeszcze nie jednego faceta spotkasz, który na pewno zasłuży na Twoją miłość.
A on będzie sobie pluł w brode, że tak Cie potraktował!
trzymaj się dla synka musisz być dzielna!
i pamiętaj że płacz przynosi ukojenie. jak coś to my tu zawsze jesteśmy

Emme napisał:

Podpisuję się pod Mirellą i resztą
Nie możesz dać się "stłamsić" tą sytuacją. nie możesz mieć poczucia, że to Twoja wina, że mogłaś zrobić coś inaczej... Skoro powiedział dwukrotnie to samo, tzn że wie co mówi, więc niech teraz zacznie żałować- powiedz rodzinie jaka jest sytuacja, a sama kolosalnie zmień wizerunek, totalnie inna fryzura, seksowny, kobiecy strój, paznokcie itp. Zacznij wychodzić "do ludzi", to na kawę do koleżanki, to na inne spotkanie (jeśli nie masz możliwości to i tak się wystrój, zaprowadź małego do rodziców i sobie tam posiedź, nie musi wiedzieć gdzie jesteś). Powiem Ci, że z 3 lata temu mieliśmy kryzys-nigdzie nie wychodziliśmy miałam wrażenie że mojemu Sz wszystko jedno, był oschły, 0 okazywania uczuć, nawet zazdrosny już nie był. Postanowiłam troszkę poprzeginać, wychodziłam kilka razy w tygodniu na "imprezy" (w większości siedziałam z koleżanką i oglądałyśmy seriale ), sam mnie na nie z chęcią zawoził, zaczęłam się inaczej ubierać itd, pojechałam na narty z siostrą o czym nie wiedział, a ktoś bardzo uprzejmy powiedział mu, że jeśli pozwoli mi "wyjechać" to z nami będzie koniec (zrobił mi tym przysługę niechcący), całą drogę do mnie dzwonił, że on już po mnie jedzie, tylko mam powiedzieć gdzie jestem. od tamtej pory nie spuszczał mnie z oka, nawet na uczelnie przyjeżdżał na każdej przerwie.
Więc pokaż mu, że skoro tak to masz go w głębokim poważaniu, że znasz swoją wartość i nie zawahasz się jej użyć

Też tak uważam,ja z moim jestem prawie 8 lat i cały czas robię coś żeby mu pokazać,że nadal jestem wartościową i zadbaną kobietą.
Jesteśmy prawie 3 lata po ślubie,a on czasami zazdrosny jak gówniarz jest z resztą ja też

Może jeszcze się ułoży ,zrób tak jak dziewczyny radzą

Podpisuje się pod tym co napisały dziewczyny. Jest Ci na pewno bardzo ciężko i pewnie ostatnią rzeczą o jakiej myślisz to pójście do fryzjera ale jak zrobisz się na bóstwo to poczujesz się lepiej. Powiedz o wszystkim rodzicom. Nie masz się czego wstydzić, to Twój mąż powinien. Potraktował Was jak przedmiot, który można wyrzucić jak się znudzi, nie zasługuje na Ciebie. Nie wolno Ci się obwiniać za to co się stało. Z autopsji wiem jak ciężko wychowywać samej dziecko ale jesteś dzielna i dasz radę. Poza tym masz Nas

Scholastyka, przykro czytać takie historie. Gdybyś mnie zapytała co z tym zrobić, ja mam jedną odpowiedź, jeśli jest taka możliwość to Ty spakuj męża a nie odwrotnie! niby dlaczego Ty masz "uciekać" skoro ten dom jest- był tak samo Twój jak Jego? Niech on się martwi, Ty masz dzieciątko, które najpewniej bezpieczniej będzie się czuło w miejscu które doskonale zna, tym bardziej, jeśli w waszym życiu zajdą poważne zmiany. Znudzić to się może dziecku zabawka, a nie mężowi żona czy odwrotnie. za takie słowa dałabym mu w pysk- przepraszam. Należy się. Jeśli jednak chcesz ratować związek mimo jego nastawienia, to rób jak piszą dziewczyny, zadbaj o siebie, nabierz nowych sił i mega pewności siebie, rozmawiaj z mężem z pozycji silnej kobiety, nie płaszcz się, bo to nie wiele może zmienić, a niesmak Tobie pozostanie. Niech ma świadomość, kogo może stracić. Piszę tak, ponieważ w moim związku 8 letnim (też jestem w małżeństwie) pojawiła się kiedyś ta druga. To są moje doświadczenia. Złość, poniżenie udało się zamienić w coś pozytywnego. Jakkolwiek zabrzmi to przewrotnie, to mnie wzmocniło. Wybaczyłam, choć nie zapomniałam. Jesteśmy szczęśliwi. Życzę Ci, abyś Ty dokonała najlepszego dla siebie wyboru. Uwierz, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu,i przynosi zmiany często na lepsze. A co do rodziny, jeśli jest porządku, to wyżal im się, nie wiem mamie, tacie, ciotce, na pewno udzielą Ci wsparcia i własnej rady. Zawsze to łatwiej móc na kimś polegać.
W chwilach zwątpienia pamiętaj : POST TENETBRAS LUX. / łac. po ciemności światłość/Trzymam kciuki za Ciebie i Twoją rodzinę. Nie daj się

troche jakbym czytala o sobie. ja tez ostatnio uslyszalam od pawla ja juz cie nie kocham nie chce z toba byc i nie mam juz zludzen. tez plaszczylam sie przed nim zeby to uratowac ale juz wielu rzeczy nie da sie przeskoczyc, za duzo bylo zlego zeby przymknac na to oko w moim wypadku, na szczescie mam wspaniala rodzine, teraz czeka mnie wizyta w sadzie i sprawa o alimenty, dobrze ze przynajmniej slubu nie mielismy

Dziewczyny
Bardzo serdecznie dziękuję Wam za te słowa wsparcia. Sytuacja na dzień dzisiejszy wygląda tak. To ja muszę się wyprowadzić, powiedziałam już rodzicom i na końcu tygodnia przenoszę rzeczy (oni w tym tygodniu odmalują mój pokój i wyniosą meble byśmy z syneczkiem mieli trochę miejsca). Nie mogę spakować męża ponieważ to jest jego dom, i mieszkają tu też jego rodzice, więc to nawet nie ma sensu
Macie rację, muszę mu pokazać co stracił, żeby sam się przekonał. Dziś wróciłam z uczelni to się okazało, że siedział ze swoją mamą i Floruniem pół dnia (rzadko mu się to zdarza), jednak jak tylko wróciłam zabrał laptopa rzeczy i wyjechał z domu, czyli zrobił to co robi od kilkunastu dni. Powiedziałam mu, że do końca tygodnia zabieram rzeczy, nie odpowiedział nic. Rodzice bardzo mnie wspierają.
To straszne, że po prostu mu się znudziłam jak jakaś ścierka. On zawsze żył tylko swoją pasją i tylko to się liczyło. Nigdy nie mogłam na niego liczyć.
Pocieszam się troszkę faktem (chociaż to głupie), że widzę, iż niektóre z was są w podobnej sytuacji i że jakoś sobie teraz radzicie.
Ahhh to takie przykre, ale cóż muszę iść do przodu i myśleć o mojej przyszłości i przyszłości mojego dziecka. Szkoda tylko że wyprowadzam się tak blisko, że z okna rodziców będę widziała dom, w którym spędziłam ostatnie trzy lata życia.

Scholastyka a co teściowie na to?