Jak poznałyśmy się z naszymi połówkami ?

Więc się powtórzę.

Ja poznałam się z mężem jak miałam 14 lat był kolegą sąsiada
No i on jakoś nas poznał no i zaczęły się spaceryitd,zaczęliśmy być razem 10 sierpnia,a jego rodziców poznałam pod koniec października.
Jak miałam 17,5 to razem zamieszkaliśmy i się zaręczyliśmy
2 lata później był nasz ślub

U mnie banalnie od 11 lat mój mąż pracuje z moim bratem więc się już jakiś czas znaliśmy prawie 6 lat temu brat robił ognisko i zaprosił mojego D. i tak to się potoczyło

Z grupką znajomych siedzieliśmy w klubie bilardowym Przyszedł P z kolegami, a że znał kilku moich znajomych to się dosiedli
Gadaliśmy przez cały wieczór a na następny dzień umówiliśmy się na spacer
Przez rok byliśmy przyjaciółmi a później parą.

Poznałam go jak miałam 16 lat, a zostaliśmy parą jak miałam 17 lat. On miał wtedy 21.

Ja z moim M tez mieszkalismy niedaleko siebie, ale sie nie znalismy. Poznalismy sie dzieki mojej przyjaciolce (ona chodzila z nim do klasy od "0" az po 3 gimnazjum) a ja z nia chodzilam do Liceum. I dopiero po zakonczeniu szkoly poznala nas ze soba Odrazu wpadlismy sobie w oko Oj fajnie sobie powspominac

heheh
fajnie...
ale ja nie opowiem jak się poznaliśmy, nawet nasze rodziny nie wiedzą, i mam nadzieje że się nie dowiedzą, a dzieciom opowiemy jak skończą 18 lat, chociaż o będzie bardzo źle świadczyć o nas
w każdym razie to była najbardziej szalona doba w moim i jego życiu, mega adrenalina, gaz pieprzowy i takie tam różne... i się nie spodziewałam że z takiego początku może cokolwiek porządnego wyniknąć

Więc teraz ja

Uczyłam się w liceum wojskowym w Orzyszu i ogólnie ta tematyka mnie interesowała. Jeździliśmy często do Giżycka na ćwiczenia bo tam mieli lepszy sprzęt.
A ja oczywiście czatowałam na stronie wojsko-polskie.pl i tam wypatrzyłam że chłopaki umawiają się na wspólny wyjazd do JW 3797 żeby wcześniej się poznać i żeby było im raźniej no i zostawili swoje numery telefonów. Jakoś jeden z nich ukradłam
Napisałam sms-a i się zaczęło R. na początku myślał że to kumple robią sobie jaja z niego ale na szczęście dał się namówić na spotkanie 23.12.2007 Oj co to było za spotkanie Pojechałam do Giżycka na stopa z koleżanką i pamiętam ze długo siedziałyśmy i ciężko było nam wrócić wieczorem a nikt nie był chętny żeby nas wziąć

Zaczęliśmy częściej się spotykać. Albo ja przyjeżdżałam do niego na JW albo on do mnie do domu
No ale przyszedł kwiecień, czas kiedy jego przygoda z wojskiem się skończyła... on zerwał kontakt bo ciężko było by żeby się spotykać i ewentualnie został by kontakt telefoniczny. Skrzywdził mnie, nie powiem nawet bardzo... ile ja ryczałam wtedy to tylko ja wiem...
Później założyłam konto na NK. Kontakt się odnowił. Miałam wtedy chłopaka, do niego 280 km więc mogliśmy tylko popisać. A fajnie było tak powspominać wojskowe czasy.
Był rok 2009 - luty. Zaprosiłam go na moją 18-stkę. Ale nie miał samochodu żeby przyjechać. Czasem do mnie dzwonił.
Ja z koleżanką na majówkę pojechałam do Wawy robić karierę foto-modelki
Mieszkałyśmy w Kobyłce u mojej ciotki przez ten czas. Ona pokłóciła się z facetem i powiedziała że wraca i ma gdzieś tą prace... ja zostałam. Tego dnia strasznie mi się nudziło i tak z nudów napisałam do R że nie mam z kim iść na piwo a on przyjechał z piwskiem!!! i od tamtego czasu mimo że miałam chłopaka i on wiedział o tym to zaczęliśmy spotykać się częściej. Z mojej strony miała być przyjaźń chociaż uczucie rosło z dnia na dzień... On starał się o mnie, robił dla mnie wszystko, woził na Mazury co weekend i bach! Byliśmy razem na wakacjach. Nikt z rodziny nie poznał że to ten R sprzed dwóch lat a wszyscy go lubili Zerwałam z chłopakiem i jestem z R Później już wszystko szło szybko

My mieliśmy po 19 lat, spotkaliśmy się na pierwszym roku historii US-u, przysiadłam się do mojego męża na wykładach ze starożytnego wschodu, na złość chłopakowi, który mnie zostawił. Wszyscy byliśmy w jednej grupie, a chęć zrobienia na złość temu chłopakowi, sprawiła, że zaczęłam pisać do Marcina na karteczkach, które do tej pory trzymam, nasze pierwsze rozmowy. Tak się w tedy zapomnieliśmy że profesor zwrócił nam uwagę że jeszcze chwila a wyprosi nas z wykładów

ja z moim mężem poznaliśmy się banalnie w pracy w biedronce. na dodatek moja mama była jego kierowniczką. wszystkim wokół nie pasowało to że się spotykamy zwłaszcza moim rodzicom. próbowali w każdy sposób zniszczyć to że jesteśmy razem ale się nie daliśmy, walczyliśmy ze wszystkimi mimo ze każdy uważał że nie pasujemy do siebie i szybko to się skończy.

Chyba byłam najmłodsza jak zaczęłam być z moim

a my się poznaliśmy banalnie... na dyskotece ON przyszedł tylko na chwilę do kolegi DJa a ja wcale nie miałam iść na tą imprezkę ale jakos tak koleżanki mnie namówiły i poszłam tak jak stałam zero jakichkolwiek wielkich przygotowań bo miałam zostać tylko 1 godzinke No i tak już "tańczymy" ze soba paręęęęę dobrych lat

Hehe popatrzcie jedna krótka chwila tak zmienia całe życie

oj zmienia się zmienia,ja bym w życiu nie pomyślała kiedyś ,że w wieku 14 lat poznam faceta który będzie moim mężem

Ja w wieku 14 lat miałam inne priorytety I nie oglądałam się jeszcze za chłopakami

Zmienia sie zmienia nawet nie wiadomo kiedy

E ja się oglądałam,a ile razy "zakochana" byłam